Terugblik

Omdat TFTC het ook doet en ik stiekem een beetje wil zijn zoals Lilith: een terugblik op 2010!

1. Wat deed je in 2010 dat je nooit eerder deed? Van job veranderen, cupcakes versieren, terras leggen, mijn auto zoeken onder een berg sneeuw, op de foto met Woody, op een doordeweekse dag mensen aanspreken verkleed als superheld, naar Aarschot gereden, gaan betogen, een volledige dag babysitten op een hyperactieve driejarige, Wicklow Mountains bewonderen, dessertenbuffet maken voor twentysomething people, verslaafd worden aan Angry Birds en dan cold turkey moeten gaan.

2. Heb je je goede voornemens waargemaakt en ga je er dit jaar nieuwe maken? Ik wilde een nieuwe job (check), een mooie tuin in plaats van een bouwstort (work in progress) en sportiever zijn. Well, two out of three ain’t bad. In 2011 misschien toch eens werk maken van dat derde ideetje.

3. Welke landen heb je het afgelopen jaar bezocht? Luxemburg, Ierland, Disneyland.

4. Wat wil je in 2011 dat je niet had in 2010? Algemene tevredenheid. Geduld. Een afgewerkt huis.

5. Welke data van 2010 staan in je geheugen gegrift? 10 juni oftewel de laatste dag op het vorige werk en 16 juni aka de eerste dag op het nieuwe werk.

6. Wat was je grootste verwezenlijking van 2010? Nieuwe job, meer werkvreugde, beter mens.

8. Waarin heb je het vaakst gefaald? Meer sport. Minder snoep.

9. Ben je ziek geweest of gewond? Sterk als een beer!

10. Wat is het beste dat je gekocht hebt in 2010? Op de valreep: een nieuwe LED-tv! Al zit de proof van de pudding naar het schijnt in de eating en wordt ons nieuwe speeltje pas binnen twee weken geleverd.

11. Waar ging het meeste van je geld naartoe? Renovatie. Huis. Tuin. Again.

12. Waar was je heel heel enthousiast over? Renovatie. Huis. Tuin. Again. Oh, en Ierland.

13. Welk nummer zal je altijd doen denken aan 2010? Barbra Streisand en Little Lion Man.

14. Ben je in vergelijking met vorig jaar…

a) blijer of triester? Blijer, mag ik hopen.

b) dikker of dunner? Het eerste, I’m afraid.

c) rijker of armer? Rijker, omdat we even niet aan het verbouwen zijn.

15. Wat had je graag meer gedaan? Gelachen.

16. Wat had je graag minder gedaan? Bezorgd zijn.

17. Wat was je favoriete televisieprogramma? True Blood. Weeds. Damages.

18. Wat is het beste boek dat je gelezen hebt? Te weinig gelezen dit jaar. Veeeeel te weinig.

19. Wat was je favoriete film van het jaar? Ik kan me niet direct een topper herinneren, dus ofwel te weinig films gezien, ofwel geen goeie. Toy Story 3 ligt wel klaar voor een luie zondag en ik gok dat ik die ge-wel-dig ga vinden. Want mijn vriend Woody speelt daarin mee.

20. Wat wens je je bloglezers toe voor 2011? Liefde. Geluk. Plezier.
En chocolade. Altijd chocolade.

Feest?/!

Bij de vorige werkgever werd elk jaar een gezellig kerstfeestje gehouden in ons kleine team. Boeken toe rond de middag en eten maar. Er was altijd wel iemand die voor een kerstquiz gezorgd had en er was natuurlijk ook een secret-santa-cadeautjesmoment. Een geweldige afsluiter van het werkjaar, zeg maar.

Dit jaar vrees ik een beetje voor die mooie traditie. Op enkele maanden tijd is er veel veranderd, en ik denk niet dat er nog veel overblijft van dat voormalige team. Secret Santa zal een nieuw plekje moeten zoeken.

Maar straks start voor mij wel een nieuwe traditie, bij de nieuwe werkgever. Ook een kerstfeestje, maar van een iets groter kaliber en op een iets straffere locatie. Maar zonder quiz en cadeautjes.

Denk ik.

Wolkenspelen

Over domme journalisten hebben we het hier al wel vaker gehad, maar soms kunnen ze je toch nog verbazen. Zoals een tech-journalist van Metro, die vandaag vooruitblikte naar 2011. Daarin kwam ook ‘cloud gaming’ ter sprake, een mij zeer onbekend fenomeen. Gelukkig was de briljante schrijver daarop voorbereid en verduidelijkte hij meteen met een weldoordacht “spelletjes spelen in de cloud”.

Op de valreep van 2010 kan ik dus nog een ‘to do’ afstrepen op mijn lijstje: eindelijk weet ik wat ‘gaming’ betekent!

PS: Voor wie zo dom zou zijn het cloud-aspect niet te vatten: het gaat over spelletjes spelen via internet zonder dat je dat spelletje – of in sommige gevallen zelfs de console – fysiek hebt. Geleerd van die andere tech-journalist, diegene die elke dag mijn huis komt opvrolijken.

Aarschot

Meer dan tien jaar (*slik*)  is het intussen geleden dat we de middelbare schoolpoorten achter ons dichtgooiden en de wijde wereld introkken. Ieder met eigen interesses en eigen doelen, elk op zijn eigen pad. Toch zien we elkaar nog steeds, zo af en toe, om te vergelijken waar ons pad ons al gebracht heeft.

Vorig weekend was dat in Aarschot, in een huis in volle renovatie. Het zag er al prachtig uit, maar er was nog heel wat inspiratie om de komende jaren bezig te blijven. Mooi vind ik dat, als mensen de moeite doen om een oud huis nieuw leven in te blazen. Om tijd, geld en vaak ook bloed, zweet én tranen op te offeren om te werken met wat is, in plaats van per se van nul te willen beginnen. Ze krijgen er meteen ook een tuin van bijna 60 are bij, voor gezonde groenten, zelfgekozen fruitbomen en hout om te hakken voor het haardvuur. Jaloers!

Maar ze wonen wel in Aarschot. Dat dan weer wel.

Triest

Plaatsvervangende schaamte. Gefrustreerde woede. Oneindige tristesse. Gemengde gevoelens duiken op wanneer ik de reacties lees op het HLN-artikel ‘Moeder Vande Lanotte ernstig ziek: onderhandelingen tot maandag opgeschort’.

Ik zou al beter moeten weten, maar toch kan ik het me nooit laten om te kijken wat ‘jan met de pet” (ik hoop zo dat ik niet ‘de gemiddelde Vlaming’ hoef te schrijven) denkt over het leven. Het hoeft niet te verbazen dat er niet veel zinnigs tussen zit, maar zo’n verzuurde en ronduit gemene reacties? Nee, dat had ik nu ook weer niet verwacht.

Het komt erop neer dat het een fake vertragingsmanoeuvre van de sossen is. Dat dit weer bewijst dat politici boven de rest staan, dat een gewone burger hier geen medeleven voor moet verwachten en in de Vlaamse klei moet blijven wroeten. Dat een politicus zich niet zomaar uit het lood mag laten slaan door zo’n akkefietje, dat hij zijn privé-leven opzij moet schuiven voor zijn land.

Ik zou niet graag de moeder zijn van de randdebiel die zo denkt.

Disneymagie

“Heeft u een onverwachte ‘wow!-beleving’ gehad waardoor u Disneyland Paris kiest als favoriete vakantiebestemming?” Ik was braaf de tevredenheidsenquête van ons recent Disneytripje aan het invullen, toen deze vraag plots opdook. Dat vond ik een vreemde vraag.

Vond ik het leuk? Ja natuurlijk! Ik keek er al weken naar uit en Disney stelde niet teleur. Kerstlichtjes, fake sneeuw (en een heleboel echte ook), een wondermooi park om in rond te dwalen, een magische kerstparade en veel vrolijke mensen. Ik ging zelfs op de foto met Woody, terwijl ik meestal gruwel van mensen-verkleed-als-lollige-dingen. Twee berekoude dagen ook, maar dat was nu een van de weinige dingen waar Ome Walt niets over te zeggen had. En platte commerce natuurlijk, maar daar hadden we ons op voorbereid. Wie daarop afknapt, heeft niets te zoeken in Disneyland.

Geen “onverwachte wow-beleving” dus, want Disney does as Disney promises. En zeggen dat Marne-la-Vallée voortaan mijn favoriete vakantiebestemming is, dat gaat me toch wat ver. Magische dromen zijn prachtig, maar uiteindelijk verkies ik toch die van mezelf. Die zijn vaak goedkoper.

Er was eens…mijn gezondheid

Vandaag wordt een lange dag. Zo eentje waarbij je van het moment dat je opstaat al zit te denken aan het moment waarop je weer je bed in kan.

De meerderheid van mijn familie én collega’s werd de afgelopen week geveld door een of andere vorm van griep. En ik bleef lustig doortrappen, vastbesloten om niet ziek te worden. Dat put je grappig genoeg fysiek ook echt uit. Kent u het kinderprogramma ‘Er was eens…het leven‘ nog? Met rode zuurstofventjes en witte vechtertjes die het opnemen tegen vieze virusmannetjes? Momenteel beeld ik me in dat die lelijke microben een feestje bouwen terwijl ze de lieve mannetjes een voor een in slaap zien vallen. Is dat ijlen, trouwens?

Maar goed, vandaag lijkt dus de dag van de waarheid te worden. Ofwel geraak ik erdoor zonder griep. Ofwel blijf ik de volgende dagen in bed. Spannend!

Update: I’m still standing! Yeah yeah yeah!

Thuis

Het is ijskoud buiten, er ligt een dik pak sneeuw. Op de radio hoor ik onheilsberichten over 650km file, treinen die niet rijden en bussen die de kleinste hellingen niet op kunnen.

Ik werk vandaag thuis. Bleef net iets langer onder een dik donsdeken liggen met de radio op en de gordijnen open, zodat ik naar de dwarrelende vlokjes kon kijken. Nam een foto van onze witte tuin. Veegde de sneeuw van ons trottoir en deed meteen hetzelfde voor de bejaarde buurvrouw, zodat zij in dit barre weer niet buiten hoeft te komen. Legde nog wat extra graantjes en brood buiten voor de vogeltjes. Maakte een tas thee, nam een versgebakken brownie en ging achter de computer zitten voor een dagje thuiswerken. Met een dekentje over mijn knieën, want dat maakt het extra gezellig.

Nu alleen in het achterhoofd houden dat ik moet wérken.