*mist*

Ierland. Éire. Ireland.

Magisch. Gezellig. Prachtig. Groen. Weids. Vrolijk. Zonnig. Rustgevend. Lollig. Indrukwekkend. Regenachtig. Fantastisch. Historisch. Fe-no-me-naal.

En het voelt nu al als een tweede thuis. Heimwee enzo.

PS: Wie een zinniger verslag dan dit zoekt, kan misschien beter doorklikken naar mijn reisgenootje.

*zwaait*

We’re off to leprechaun-land! Hopelijk keer ik terug met een pot vol goudstukken!

Bijnaam

Een vraag naar het waarom van de naam van mijn blog, deed me opeens realiseren dat ik in mijn leven al heel wat nicknames versleten heb. En het merendeel daarvan kwam zelfs niet uit online kringen, want ik ben nog oldskool!

De kinderen van Britse vrienden van mijn ouders konden mijn Vlaamse naam niet uitspreken, dus doopten ze mij maar ‘Sebastian’. Wat mij meteen doet vermoeden dat ik in mijn jeugd net iets te jongensachtig was voor mijn eigen goed. Soit.

Ten tijde van het middelbaar dook dan de naam ‘Teppe’ op, waarvan ik eigenlijk nooit geweten heb waarvan die kwam. I should look into that.

Daarna kwam ‘Amigone’, mijn zelfverzonnen ICQ-nickname. Want ja kindjes, in mijn jonge jaren deden we van ICQ, niet van MSN, Skype en SMS. Ik word trouwens nog steeds dolenthousiast als ik dat karakteristieke eh-oh-geluidje hoor (zelfs als ik pakweg in Planckendael rondloop en een voorbijganger dat blijkbaar ingesteld heeft als ringtone op zijn GSM). Amigone was overigens een nummer van de Goo Goo Dolls en ik vond dat wel cool en rock-chicky klinken. Toen nog wel, ja.

Toen kwamen de zomers van de speelpleinwerking, waar iedereen me ‘Saskaya’ noemde sinds een of andere dronken avond. Een geuzennaam waar ik (duidelijk) nog steeds trots op ben, vooral omdat die onlosmakelijk verbonden is met de beste zomers van mijn leven.

En sinds ik meter ben, is er ook het vrolijke ‘Kikia’ bijgekomen. Mijn kleine nichtje kon lang voor het van Kind&Gezin moest al pakweg ‘tractor’, ‘krokodil’ en ‘chocolade’ zeggen, maar met een geniepig kinderlachje weigerde ze van bij het begin mijn naam te zeggen. ‘Kikia’ vond ze veel leuker. Fine by me, maar het wordt wel genant als haar onthaalmoeder veronderstelt dat mijn ouders nu eenmaal hippies waren en me dan maar met die naam aanspreekt. En ik krijg ook erg vreemde blikken van omstaanders als mijn nichtje mij in de speeltuin roept…Maar dat hoeft niet per se aan die bijnaam te liggen, natuurlijk.

Andere bijnamen zijn uiteraard ook lief, liefste en lieverd; en voor obscure redenen ook al wel eens trut, kreng en bitch. Maar daar hoeven we niet verder op in te gaan.

En u, wat zijn uw bijnamen zoal?