Sneeeeeeeeeeeeeeeuw!

Wel een dagje te vroeg. Vanaf morgen zal ik als een klein kind in mijn tuin staan springen tussen die heerlijke witte vlokjes, maar vandaag ben ik vooral een tikje bezorgd.

Het zou wel eens een lange avondspits kunnen worden straks. En mijn autootje kent het concept ‘chauffage’ niet meer. Waardoor ik mogelijk zal doodvriezen als ik te lang op eenzelfde plek moet blijven staan. Echt hè. Dood!

Dus. Vanavond. Allemaal aan de kant. Ik kom eraan, en ik ben niet van plan mijn werkjaar af te sluiten met een monsterfile. Ik wil met een dekentje, warme chocomelk en kerstlichtjes op de achtergrond naar de dwarrelende vlokjes kijken.

Deal? Deal!

Ahum

Doodse stilte hier. Vreemd. Het is niet dat ik het echt druk heb op het werk ofzo.

Saai leven. That must be it.

Binnenkort meer pret, want:

• Morgen kerstboom versieren.
• Morgennamiddag werken. Op een zaterdag. Meestal het tegendeel van pret. Maar dit keer zeer exclusief en leuk en spannend enzo. Hopelijk.
• Daarna nog slechts 5 dagen werken. Aftellen geblazen!
• Dan 17 dagen thuis. Verlof is fij-hijn!
• Tijdens die 17 dagen zijn er kadootjes. Kadootjes zijn zo mogelijk nog fijner dan verlof. Toch als het de juiste zijn.
• En lekker eten is er ook. Echte gevulde kalkoen enal. Valse gevulde kalkoen is jakkie. Denk ik.
• En Winterefteling. Gewone Efteling is al fantastisch, wat denkt u dan dat de winterse versie met mij doet?
• En verlof. Had ik dat al gezegd?

Nu alleen nog hopen dat er tijdens die 17 dagen een massa sneeuw valt. Wat zegt Frank daarover eigenlijk?