Bummer

“De belangrijkste bioscoopuitbaters van België zullen de film ‘Alice in Wonderland’ van Tim Burton boycotten als distributeur Disney de marktregels niet respecteert.”

Bijzonder jammer, want dat was nu eindelijk nog eens een film waar ik echt naar uitkeek. En waar ik gratis cinematickets voor opzij gehouden had 🙂

Pijnlijk

Hilarisch

… is de persoon die bij ons in de cafetaria het doosje theezakjes aanvulde met ‘No Stress’-thee. Die moet ik zeker eens uitproberen (op een moment waarop ik niet opteer voor de sugarboost van de chocomelk).

Grondig duur

Dat grond in mijn buurt duur is, dat was al langer duidelijk. Bouwen is bij ons alleen de lucky few gegeven, zo lijkt het wel. Wist ik veel dat die prijs niet alleen van toepassing is op grond die al toegewezen is aan een specifieke plek, maar ook voor losse korrels geldt die van A (= de grond-enabler) naar B (= onze tuin) moeten verhuisd worden.

Onze tuin wat groener en fleuriger maken voor deze zomer leek dus wel een goed plan, maar als blijkt dat 300 m² grond-met-kiezels-en-stenen afgraven en vervangen door de zuivere variant ons ettelijke duizenden euro’s lichter zal maken, denk je toch al eens twee keer na. Over alternatieven om dat werkje gedaan te krijgen, bijvoorbeeld.

Heeft er iemand een paar kuub grond/kiezel vandoen, misschien?

Van solidariteit en staking

Gisteren was weer een van die dagen waarop ik blij ben dat ik mij niet-ecologisch met de auto van en naar het werk verplaats. Het was voor mijn treinreizigende collega’s immers een hels karwei om thuis te raken na een lange dag op het werk.

Kijk, iedereen is aangeslagen door de treinramp in Buizingen. Dat was weer zo’n moment waarop je je realiseert dat elke dag op de stomste manier je laatste kan zijn. Het maakt de meesten onder ons wel een beetje stil, emotioneel en triest. Het lijkt me dus maar logisch dat mensen die emoties op een of andere manier kenbaar willen maken. Zo ook het NMBS-personeel, dat gisteren “spontane solidariteitsacties en medelevenacties” hield. Persoonlijk denk ik dan aan kaartjesknippers die een minuut stilte vragen op hun trein, aan rouwkransen die in elk station gelegd worden of aan treinpersoneel dat een hele week komt werken met een zwarte rouwband om de arm. Meteen maar weer het werk neerleggen, nee, dat komt niet direct in me op.

Het bewijst eens te meer hoezeer het NMBS-personeel zich door haar gedrag isoleert van de rest van de maatschappij en het zichzelf bijzonder moeilijk maakt om serieus genomen te worden.

Amigu-watte?

Viavia was ik hier terechtgekomen. Amigurumi. Origami, maar dan gehaakt. Of zoiets.

Leuk, dacht ik, dat is misschien wel een fijne hobby om mee te starten. Dan kan ik knuffelbeestjes maken voor mijn metekindje, die ze dan ongetwijfeld magisch gaat vinden, waardoor ik de coolste tante ooit word. Ik zie het al zo voor me!

Na een beetje zoekwerk kwam ik bij een schattig olifantpatroon “geschikt voor beginners” terecht. Maar blijkbaar heeft het woord ‘beginner’ een andere betekenis in de amigurumi-wereld, want de ‘eenvoudige’ instructies maken mij eerlijk gezegd een beetje mottig.

R1 : Haak 6 vasten in een ‘magic ring’ (6)
Plaats een ‘Stitchmarker’ of een draad in een afwijkende kleur voor je aan de volgende steek begint
R2 : 2 vasten in elke vaste (12)
R3 : *2 vasten in volgende steek, 1 vaste* herhaal 6 keer (18)
R4 : *2 vasten in volgende steek, 2 vasten* herhaal 6 keer (24)
R5 : *2 vasten in volgende steek, 3 vasten* herhaal 6 keer (30)
R6 : *2 vasten in volgende steek, 4 vasten* herhaal 6 keer (36)
R7 : *2 vasten in volgende steek, 5 vasten* herhaal 6 keer (42)
R8-17 : 1 vaste in elke steek (42)
R18 : *2 steken samen, 5 vasten* herhaal 6 keer (36)
R19 : *2 steken samen, 4 vasten* herhaal 6 keer (30)
R20 : *2 steken samen, 3 vasten* herhaal 6 keer (24)

Gelukkig verjaart mijn nichtje pas in november…

Crisis?

Ik geloof er juist niets van, dat het crisis is. Dat de kleine ondernemer financieel gewurgd wordt en het hoofd nauwelijks boven water kan houden. Of jawel, ik geloof het natuurlijk wel, voor specifieke sectoren. Maar de mannen van de bouw, die moeten niet zagen.

Twee jaar geleden wilden we het buitenschrijnwerk van ons pasgekocht huis vernieuwen. Van alle aannemers die we contacteerden, zijn er slechts 4 komen opdagen, waarvan er uiteindelijk maar 3 een offerte leverden. Eentje daarvan kwam binnen de afgesproken termijn, voor de anderen hebben we zelf nog een paar keer mogen telefoneren of we nu alsjeblieft alsjeblieft meneer mochten weten hoeveel geld we aan hen zouden moeten betalen.

Tegenwoordig zijn we volop de fatsoenering van ons tuintje aan het plannen. Jarenlange verloedering en een voorliefde van onze voorganger voor kiezels, maakt dat de tuin nu een nachtmerrie is voor mooie plantjes en een gezellig gazonnetje. Afgraven dus. Maar de lijdensweg begint opnieuw. Een vijftal grondwerkers werd al gecontacteerd en iedereen zal ons wel terugbellen voor een afspraak, maar heeft dan blijkbaar toch belangrijker zaken te doen dan geld te verdienen aan ons.

Je zou toch denken dat ze daar staan te springen voor werk, die arme kleine ondernemers. Die brave en werkwillige aannemers, die op het nieuws met droevige puppy-oogjes verklaren dat ze niet zouden kunnen overleven zonder de 6% BTW-maatregel in de bouw. En of dat alsjeblieft niet nog een jaartje verlengd mag worden, want anders zullen ze hun kindjes geen eten meer kunnen geven.

Want het is crisis mevrouw, wist u dat dan niet?

Genaaid

In de vrouwelijke blogwereld is het tegenwoordig erg hip om zelf aan het naaien, breien en fashionfantaseren te slaan. En hoezeer ik de economische en ecologische voordelen van deze vestimentaire zelfvoorziening ook apprecieer, en hoewel ik uiteraard steeds alles in het werk stel om tot de hipsten der hippen te behoren, toch moet ik deze trend aan mij laten voorbijgaan. Trauma’s opgelopen in de voor-meisjes-verplicht-want-dat-is-nu-eenmaal-wat-meisjes-moeten-kunnen handwerkles van de katholieke lagere school kunnen daar mogelijk wel voor iets tussen zitten.

Maar omdat het leven kort is en ik soms al wel eens iets spannends wil doen, ging ik vanmorgen de uitdaging aan om zelf een knoop weer aan een broek te naaien. And by god, het ding zit vast, op de juiste plek, én het valt niet op dat ik zelf de naald ter hand genomen heb. So I must have done a good job.

Juffrouw Jeanne uit het dorpsschooltje zou trots op mij zijn. Moest ze nog leven.