Slaap zacht

De winter kwam dit jaar sneller dan verwacht.

Vrijdagavond, iets voor middernacht, was de pijn van mijn lieve schoonmama eindelijk voorbij. Die van ons zal nooit verdwijnen.

Winter

In een ideale wereld zou het nu zomer zijn. Met bloemenjurkjes, terrasjes met de vrienden, wekelijkse familie-BBQ’s en aftellen naar ons Normandisch tripje binnen anderhalve week.

Maar helaas is 2008 geen Grand Cru aan het zijn. Want het is juli en het is herfst. En ik ben geen meisjemeisje, dus jurkjes zijn – tot grote spijt van mijn wederhelft – niet mijn ding. Bepaalde vriendjes denken dat ze het middelpunt van de wereld zijn, en die laat ik dus even links liggen. Want ze lijken maar niet te snappen dat de wereld momenteel om mijn familie draait, meer bepaald om mijn schoonmama die ernstig ziek is. Zo ziek dat ik zelfs niet zeker ben dat ik naar Normandië wíl, want soms wil je gewoon tijd doorbrengen met de mensen die je graag ziet.

Nee, de Summer Spirit heerst niet echt in mijn hartje. Gelukkig ben ik altijd al dol geweest op de winter.

Crisis

Je weet dat het crisis is, als je als ‘top story’ op de website van BBC News en CNN verschijnt…

Ik ga op reis en ik neem mee…

Mijn vriendje! De auto! De GPS! Leuke zomerse kleertjes, aangevuld met enkele truien en skimutsen, want in Europa weet je nooit. Mijn cursus geschiedenis uit 1ste kan. En een paar reisgidsen voor Normandië.

Het is dus beslist: het wordt Normandië dit jaar. Eigenlijk is dat al een week of 6 beslist, maar ik was vergeten dat mee te delen. Stoute blogger.

Dichtbij genoeg om dankzij de tankkaart van de baas van het vriendje niet te veel verplaatsingskosten te hebben, rustig, mooi, lekker eten en met een zwaar cultureel tintje. Zowaar alles waar wij naar op zoek waren! Normandië heerst! Uitvalsbasis wordt Caen, dus wie leuke ideetjes heeft over tijdverdrijfjes aldaar: naar de comments graag.

Maar eerst nog 14,5 dagen werken…

Badminton

Een collega vertelde tijdens de lunch een beetje beschaamd dat ze de afgelopen dagen elke avond badminton gespeeld had met haar vriendje. En dat vond ik nu zo’n schitterend idee! Badminton, dat staat gelijk aan de zwoele zomeravonden uit mijn jeugd. Op straat een paar spelletjes spelen, met de zelfgemaakte ijsthee van de mama bij de hand. En met de papa als scheidsrechter. 

Dat was natuurlijk in de tijd dat er nog plekjes in Vlaanderen waren waar nauwelijks auto’s passeerden. Vandaag zou ik dat niet meer zo direct wagen. Maar geen probleem, want half onze tuin is momenteel kiezel of dal, dus dat kan gearrangeerd worden. Dit weekend eens in de speelgoedwinkel langsgaan voor een setje…