Rust

Welja, het is hier stil. Té stil, want eigenlijk is er veel nieuws. Over verbouwingen en vakanties, politiek en andere prutskes, maar vooral: over een zwangerschap en de voorbereidingen op een eerste kindje. Veel schrijfvoer dus. En toch doe ik het niet.

Ik heb er lang over nagedacht. Als ik blijf bloggen, wordt het hier sowieso een echte mamablog. Ik kan me niet voorstellen dat ik de eerste maanden over veel anders zal kunnen/willen praten dan krijsende kinderen, mijlpalen, oververmoeidheid en de combinatie werk-kind-partner-familie-vrienden. En mamablogs zijn leuk, ik lees er zelf genoeg.

Maar ik schrik soms van wat collega-bloggers online te grabbel gooien over hun gezin. Schattige foto’s (in verschillende gradaties van gekleedheid), namen (echte, roep- en koos-), weekplanningen, schooladressen enzoverder. Ik begrijp dat, want kinderen zijn fantastisch (hoop ik nog steeds) en ouders zijn zo trots op hun kroost dat ze daar altijd graag over vertellen (ervaar ik in mijn omgeving). Ik ga ongetwijfeld ook zo zijn.

Maar liever niet online, want daarvoor vertrouw ik de interwebs niet genoeg. Oh, jullie wel natuurlijk. Jullie ken ik. Maar wat met al die onbekenden? Die mochten gerust weten wat ik graag doe, waar ik gek van word en hoe ik mijn weekends doorbreng. Maar de verhalen en beelden van mijn kind(eren)… Liever niet.

Dus hou ik het bloggen voor bekeken. Met spijt in het hart schap ik mijn online uitlaatklep.

Al denk ik dat ik de komende maanden wel zal weten wat te doen. Right?