Out of office

Straks hou ik het voor bekeken op het werk. Of toch voor een weekje of twee. Vakantie dus.

Al hanteren we dit jaar een vrij creatieve invulling van het concept. Eerst een weekje Belgische kust, met dank aan mijn ouders voor het destijds aanschaffen van een leuk appartement als buitenverblijf. Lezen, rondhangen, de lekkerste ijsjes van het land eten, fietstochtjes in de polders, uitstapjes naar de buurlanden en vooral heel veel uitrusten. Dat laatste zal zeker nodig zijn voor Part II van de vakantie. De start van ons grootste renovatieproject tot nu toe: za kietsjen. Vier bestaande oude ruimtes omtoveren tot één stralende leefkeuken. En dat alles op 10 dagen 4 maanden tijd. Niet allemaal vakantie, helaas.

Ik weet dat het tegenwoordig standaard is dat bloggers tijdens hun vakantie constant verslag uitbrengen over hun bezigheden, maar dat zal hier toch niet waar zijn. Hou uzelf dus in stilte bezig tot mijn glansrijke terugkeer.

Cheerio!

Interim-receptioniste

Werknemer belt intern naar de interim-receptioniste: “Goeiemorgen, het was om te vragen of de Berlingo deze namiddag beschikbaar is om naar een klant te gaan.”

Niet-het-scherpste-mes-in-de-schuif: “Oei, ik denk niet dat die hier werkt, maar ik zal het eens opzoeken voor u.”

En dát, mijn beste vrienden, is waarom wij niet erg blij zijn dat de receptioniste-sinds-jaren ‘nieuwe uitdagingen’ opzoekt omdat haar bazen er steevast voor kozen niet naar haar verzuchtingen te luisteren.

Groene jongen

Dankzij de aanstormende verkiezingen en bijhorende kleutermeningen durf ik al wel eens mijn vertrouwen in de mensheid verliezen. Maar soms kruist onverwacht een vertederend figuur je pad die je op slag doet glimlachen.

Zo ook de man die vanmorgen aan de Willebroekse Vaart het verkeer in beide richtingen tegenhield, waarna hij een familie eendenkuikentjes met engelengeduld de straat hielp oversteken naar hun moeder.

Hij zal het wel nooit lezen, maar de man maakte mijn dag meteen goed.