Crisis?

Ik geloof er juist niets van, dat het crisis is. Dat de kleine ondernemer financieel gewurgd wordt en het hoofd nauwelijks boven water kan houden. Of jawel, ik geloof het natuurlijk wel, voor specifieke sectoren. Maar de mannen van de bouw, die moeten niet zagen.

Twee jaar geleden wilden we het buitenschrijnwerk van ons pasgekocht huis vernieuwen. Van alle aannemers die we contacteerden, zijn er slechts 4 komen opdagen, waarvan er uiteindelijk maar 3 een offerte leverden. Eentje daarvan kwam binnen de afgesproken termijn, voor de anderen hebben we zelf nog een paar keer mogen telefoneren of we nu alsjeblieft alsjeblieft meneer mochten weten hoeveel geld we aan hen zouden moeten betalen.

Tegenwoordig zijn we volop de fatsoenering van ons tuintje aan het plannen. Jarenlange verloedering en een voorliefde van onze voorganger voor kiezels, maakt dat de tuin nu een nachtmerrie is voor mooie plantjes en een gezellig gazonnetje. Afgraven dus. Maar de lijdensweg begint opnieuw. Een vijftal grondwerkers werd al gecontacteerd en iedereen zal ons wel terugbellen voor een afspraak, maar heeft dan blijkbaar toch belangrijker zaken te doen dan geld te verdienen aan ons.

Je zou toch denken dat ze daar staan te springen voor werk, die arme kleine ondernemers. Die brave en werkwillige aannemers, die op het nieuws met droevige puppy-oogjes verklaren dat ze niet zouden kunnen overleven zonder de 6% BTW-maatregel in de bouw. En of dat alsjeblieft niet nog een jaartje verlengd mag worden, want anders zullen ze hun kindjes geen eten meer kunnen geven.

Want het is crisis mevrouw, wist u dat dan niet?